Een lied vol zelfbeklag

Ik besluit ademloos, gedachtenloos

de aanvang van het einde, het einde van het begin

ik pieker naar mijn bedstee toe

ben je vannacht mijn kameraad, o zachte slaap

Zachtjes prevel ik je naam voor me uit

alsof ik de klanken wil voelen rollen in mijn mond

ik boots de klanken na

perfecter kan een naam niet zijn

Besluiteloos, de zachte pijn

een pijn op mijn borst die me niet verlaat

als ik naar het werk rijd

Verminderd besef van realiteit

laaf ik me aan je zachte teut

het harde water overspoelt een dorstige keel,

tis geen wijn, bier of sterke drank

geen mojito, caipirinha of vodka-pompelmoes

het weekend laat zijn sporen na

op een geteisterd lichaam

oud te worden in een datsja  vol met zorgen

das ge-ne kattenpis

Ik moet mijn zorgen verpakken en een plaats geven

op een schap met eeuwige zorgen, complexen en fobies

zoniet vergal ik de levensvreugde van een zelfverklaarde misantroop

Eenzaam in een wereld vol met mensen,

opgesloten in mijn eigen geest

moeilijk een cordon te doorbreken dat om een geest is gelegd

ter bescherming van God, geest en vaderland

om me uit te drukken in een taal die de mijne niet is

maar geleend uit oude boeken

Waar is mijn vreugde, mijn allegria, mijn joie de vivre,

als enkel Weltschmerz strijdt om de hoogste trofee

in een klaagljk lied vol zelfbeklag

Ach, wederom mijn gal gespuwd

tijd voor iets nieuws,

ik kijk in mysterieuze groene amandelogen

en lok haar met een kippenbout

mijn kat herleeft uit haar lethargie

een dansje is mijn deel

ik laat haar aanvallen, ze strijkt nog even langs mijn wang, hand en been

Ach, had ik een vriendin,

ik probeerde het zowaar met chocola.

Misschien een andere aanpak vereist dan die uit een vorig leven

ik rook een dodelijke sigaar

en herlees mijn laatste verzen

een hoogvlieger zal ik nooit worden in de ogen van de happy few

ach, wat kunnen zij me velen

als Zohra maar gelukkig spint

Feest

Het is weer de tijd van het jaar

van praatgrage pastoors en zenuwachtige vormelingen

verzameld in een koude kerk

De viering was overbodig

het feest nadien uitbundig

verzamelen met familie in een open sfeer

meer heeft een mens soms niet nodig om zich gelukkig te voelen

Oude vriendschappen weer aanhalen

met oude vriendinnen

die prachtig opgroeien in een uitbundigheid van blonde haren

prachtige meid

Ik was in mijn nopjes

ik was in mijn element

De wijn was aangenaam, de sfeer vriendelijk

mooie mensen, mooie sfeer

Afgesloten met een leuk feestje in Antwerpen

oude dj's ontdekken met pompende beats

dansende lichamen, kronkelend in een orgie van sfeerschepping

We waren nog lang niet thuis

of dan toch

beter wordt het af en toe niet

In bed met een lama

's Morgens sta ik op,

zoals dat meestal gaat,

maar nu met een goed uitgeruste kop,

zonder geklaag, en ik wou je even bedanken.

Dankzij je mooie geschriften,

die ik gisterenavond herlas,

heb je voor de nodige rust gezorgd in een anders jachtig bestaan.

Jakkerend van hot naar her,

het zou niet mogen zijn,

maar ik vond een rustpunt in jouw mooie boek.

Misschien ben je niet erg sexy,

misschien niet meer van deze tijd,

een Aziatische man in een vreemde jurk,

met altijd een mysterieuze glimlach

als heb je het licht gezien,

of Nirvana, zoals jij het noemt.

Mijn katten begeleiden mijn ochtendritueel,

een aai en een glimlach zijn hun deel,

ik kan er weer tegenaan,

dankzij eindeloze parels van wijsheid die ik gisteren las.

Weet wel nog niet wie ik als persoon met liefde en genegenheid moet omringen,

zoals je vroeg,

ik denk er stilletjes over na,

terwijl ik de katten voer,

een zachte streling langs mijn naakte been,

de dames van stand zijn geamuseerd,

zij hebben hun deel,

wat maakt het hen uit waarover ik over denk,

wat hen betreft mocht het zelfs een lama zijn.

 

Alhoewel nu ben ik afgeleid door het zien van een prachtige kont,

moest meteen denken aan een verre ex,

een andere roodharige deerne met wie ik lang geleden de lakens deelde,

of in dit geval een opblaasbare matras.

Ze weet wel zie ze is,

de dame met de rode haren,

terug van weggeweest

with an ax to grind.

Verjaren op zoek naar vergetelheid

Vergezelde eenzaamheid

binnenkort

op een dag na 

tellen mijn jaren een kleine metgezel

glijd ik angstwekkend naar de 40 

nog een ademtocht verwijderd

Ik besluit te blijven

voor mijn tanende schoonheid

mijn jeugd die vervliegt

in geest nog altijd onvolwassen

in lichaam benaderd door Methusalem

Wat vermag ik tegen het voortschrijden der dagen

wat vermag ik tegen het korten en lengen van de dagen en de zonneschijn

Prachtige uren, laat me je bewonen

laat me je verwennen 

Op zoek naar een prachtig gesprek
verblijf je in mijn dromen
het meisje met de mooie naam,
Ines
begeleidt me zonder zorgen
en verjaagt me voor ik goed ben voor een kus

Morgen tel ik weer mijn jaren af,
morgen word ik weer ouder,
morgen leef ik om te feesten
en leef ik vooral met een lege maag en een droge lever

Haar

Ik ben een harige medemens

vroeger getooid met lange blonde lokken

die neervielen als een waterval van vrouwelijk oestrogeen

na verloop van tijd met minder en minder pluimen op de hoofdhuid

een terugwijkende haarlijn is niet het probleem

maar dunnere en dunnere lokken vormden de kwestie

tot ook don Quichot zich na zijn studententijd liet kortwieken

om aan de slag te kunnen gaan

Het verlies aan hoofdhaar probeer ik goed te maken

met een parmantige baard

rood getooid van kleur en uitwasemend naar alle hoeken en kanten van mijn gezicht

Ik hou van mijn baard al ziet hij er niet uit

mensen bekijken mij al vreemd 

de vagebond

Nu nog kijk ik jaloers naar prachtige coupes

mij doe je geen groter plezier dan met een heerlijke hoofdmassage

en dito knipbeurt

Ik geniet ervan

voor mij een echt privilege

al beschouw ik het obligate gesprek als overbodig

liefst zou ik nog in stilte genieten

Al zijn deze kapsters niet voor mij weggelegd,

al zou ik het sommigen graag zien proberen

afgeleid word ik toch

beter dan door vallende lokken

en het ontbreken van dichtheid ervan

Dank in te veel woorden

Soms wordt een gevoel, een toestand,  uitgedrukt in woorden,

maar vaker nog in kleur,

ik zoek vruchteloos naar een begrip,

naar een symbool,

over zwart, tot rood, hemelsblauw en kattenogengroen

De wind blaast de opwaaiende bladen

langs eeuwige voetstappen in het rode zand,

de regen speelt vruchteloos met mijn schaarse haren...

Ik tors een gevoel, als duizend verpletterende kilo's

in een rugzak van ervaringen,

maar buitenaf schijnt de zon

over een hoog voorhoofd en prachtige opgeschoten jukbeenderen

ik kijk in haar ogen 

en vermoed de eeuwigheid

Later, lichtjaren verwijderd

lig ik in mijn hangmat

te turen naar de ondergaande zon,

een huivering trekt voorbij,

in woordeloze vijandigheid.

Buiten waait de noordenwind

voorbij mijn armzalige hut.

Een zachte glimlach verdrijft mijn melancholie,

vriendinnen van elke soort en waardigheid,

aarden in profetische woorden

van blauwe verstrekkendheid.

Ik dank hen prevelend, zij zijn mijn eeuwig vuur,

zonder hen vertoefde ik nog in het uitgestrekte zwart,

in de nachtelijke duisternis, maar voor me bungelt een vuur,

een dwaallicht van zachte liefde, respect en vergetelheid.

Zonder hen kon ik niet bestaan, al dank ik hen te weinig,

als vanzelfsprekend zou ik hen nooit hanteren,

voor hen de prachtigheid,

zachte woorden

vermetele beelden

een woordenvloed die nooit stilt

als ik maar mijn muze vind.  

De vrijpostigheid van de streling

In de vroege nacht

de vrijpostige omhelzing van de dageraad

meander ik vrijblijvend

met een vluchtige kameraad tussen de brokstukken van mijn herinneringen en het verleden

Kunnen wij onze gemoedstoestanden overstijgen 

- gehechtheid, haat, trots en hebzucht

achterlaten - de ledigheid roept me, maar vernauwt mijn begrip

Vrijgevochten duisternis,

aanhoudende bedreiging, donderwolken pakken samen

kan ik me verliezen in de geneugten

in de heerlijkheid

Ik staar naar je borsten,

ik staar naar je eigenheid

ik verlies me in de details

van een grenzeloze samenwerking

De omknelling van de nacht doorbroken,

langzaam laat je je me uit mijn greep,

mijn kat trekt haar conclusies 

voor haar het eerste vlees

ze streelt zachtjes langs mijn benen

en maakt een klaaglijk geluid

het zou toch maar even kunnen gebeuren dat ik haar vergeet

"Where is my mind?"