Het meisje met de prachtige krullenbol,
waarin de wind verdwaalt voor
ze klaar is met haar luchtig spel
opgezweept door een krul
weerbarstig als de vroege herfst
Op eenvoudig verzoek
verscheen een nummer op het scherm
waarvan mijn hart verlangt het meteen te draaien
ik weiger, ik moet haar laten
niet te dwingend zijn, ondanks mijn natuur
Ik denk aan de prachtige haren,
die ik omkrul met mijn vinger
die ik streel met mijn palm
waaraan ik ruik
een frisse bloesem waait me tegemoet
een bloemig parfum van lenteknoppen
en wat rozen
Ik weersta mijn natuur,
mijn vingers houden mijn hart op slot
nog geen tijd voor rondborstige verlangens
ontboezemingen met een open karakter
Haar nummer is me net gegund,
ik vermoed een ree in haar sprong
de bruine ogen schilderachtg
de bleekheid van haar huid doet me verlangen
naar tederheid en nukkigheid
Besluiteloos draal ik drentelend
van voetpalm naar tenen
mijn tapijt verraadt een ijsbeer aan het werk te zien
Aan jou: mijn vertrouwde computer
deel ik mijn verlangens mee
exhibistonistisch
Ik schrik haar af, ik duw haar weg
de geest te groot, het hart te oppermachtig
het verstand te klein, de lendenen te voldragen
de ogen te groot, de ziel te manhaftig
ik laat je gaan, mijn prachtige krullenbol
zelfs voordat ik een keer je nummer heb gevormd
de grootsheid van mijn verlangen te driftig
Misschien niet de ideale muziek voor een date
of een herfstflirt, zeker niet voor een romance
maar mijn geest verdooft, mijn hart stormt
mijn aderen vol energie
dit gevoel houdt aan
of ik het nu verbijt of niet
ideaal voor mijn schrijven
nadelig voor de verdere toekomst
tot nader order blijf jij mijn enige vriendin
rechthoekig scherm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten