Wat onderscheidt ons van de meeste dieren?
Waarschijnlijk ons vermogen tot abstraheren,
de mogelijk niet te vatten begrippen te transformeren in een begrip,
een talige werkelijkheid, een taaluiting, als we het kunnen uitspreken, moet het vast bestaan,
en niet alleen in onze verbeelding maar ook in de realiteit, even tastbaar
als een appel, een framboos of een banaan, al twijfel ik nog aan de frivole framboos, of de guitige banaan,
al heb ik die misschien ooit al eens aan het werk gezien in een pornofilm, maar dat lijkt me eerder voedselverspilling.
Ik spreek abstracta, dus ik vorm realiteit, als een ontdekkingsreiziger door onze taal,
neologismen boetserend uit onvermogen. Barbarismen verhaspelend, leenwoorden misbruikend, ik ben een cultuurbarbaar, een misdadiger van het ergste soort,
een adept van de taalflik,
een dramatisch bottinneke.
Neen, uiteindelijk onderscheiden we ons door onze communicatie,
ons vermogen tot een gesprek,
de mogelijkheid tussen twee mensen seks te hebben zonder aanraking,
door hersenbanen te laten overvloeien,
een goed gesprek bezorgt een tinteling in uw grijze materie,
overbodig in onze getalenteerde samenleving,
maar om mijn punt te bewijzen dat we meer zijn dan prachtige dieren
heb ik u van doen, mijn talig vermogen,
als was het maar om te versieren en te verfraaien,
het besluipen van overheerlijke prooi.
Is er tenslotte geen prachtiger aansporing als de mededeling: "Die is zeker out of your league".
Mijn vriendin zal het niet graag lezen, mijn literaire en talige ontsporing,
graag meld ik dan ook bij haar met een laatste
ontboezeming: "Een betere als jij, zal ik nooit vinden, je bent mijn hertekalf,
mijn bruinogige verstrooiing, mijn ietwat jaloerse aansporing tot volmaaktheid en perfectie."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten