De achteloze statistiek

De zachte uithuizigheid

de beperkte houdbaarheid van mijn denken

het overbodige triomfalisme

de zelfspot

De spot drijft mezelf tot hoogtes en laagtes

ik verbeeld me niets

en zinspeel .

De lof der zotheid

achteloos verdring ik mijn gedachten met een glas wijn

druivelaar van de toekomst, serre zonder glas

Banaal banaliseer ik de banaliteit

van mijn leven, van mijn zijn

eigenlijk ben ik overbodig

maar vooral onmisbaar voor mezelf

hulplijn voor anderen, gesel van mijn gestel

zal ik mezelf overleven

of vooral overleveren aan de geschiedenis van mijn statistiek

Zonder jou kan ik niet leven,

de applausmeter broodnodig

zonder ritmisch handgeklap presteer ik niets

kom ik tot niets

jij bent mijn brood en spelen
mijn panem et circences
of mijn ordem e progresso
zonder jou kan ik niet leven
onverschilligheid doet me beven
maar als ik al begin te dichten
laat het rijm me toe te vervlechten
en te transformeren in een minderwaardig insect

De liefde is me zo dier,
voor u, voor mij, voor ons

Dank om mij te lezen,
zonder u kan ik niet meer door

Binnenkort ga ik terug naar school,
de literaire school,
om beter te leren schrijven
en automatisch beter te zijn,
wat kunnen ze me leren, wat kunnen ze voor me doen,
tenzij het afbouwen van mijn koppigheid
in elke mogelijke betekenis

Een instinker van jewelste, afbouwen toch,
zoek het maar eens op,
als u daar de tijd voor vindt,
want ik kan amper geloven dat u met zovelen bent
die mijn schrijfsels soms hanteert.

Al doen sommigen het voor de foto's,
ik denk dan aan middelbare leraren,
sommigen voor de muziek,
ik doe het maar voor één,
voor mezelf, en voor u,
want soms voel ik mij één met u.