Denderend, daverend
danst de snek op en neer op de huizenhoge golven
het kale dek met verlatingsangst
onbewoond, onbemind
zelfs de laatste muis heeft het zinkende schip verlaten
in een onberekenbare paringsdans
De zachte onweerstaanbare zang van de sirenen
de aantrekkingskracht van de kale woeste klif
het schip stevent af op de vuurtoren
waar de jutters likkebaardend wachten
in een eindeloze herhaling van de geschiedenis
de Technoviking danst zijn laatste rave
Brokstukken dobberen in het grijze water
een baal, een ton, stukken wrakhout
de jutters verspreiden zich en verdrinken de opvarenden
op zoek naar oorlogsbuit
een ramp is afgewend, de vijand verslagen
het vaderland en zijn schatten zullen blijven bestaan
Moedeloos tracht een zwemmer te ontkomen
hij rept zich naar een boei en klampt zich vast aan het gele plastic
een anachronisme is geboren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten