Zelden meer verbluft door een toneelstuk
als Totentanz (Dance of death) van Strindberg,
een donkere komedie met een diabolisch randje
over een vrouw en een man,
een oude vuurtorenwachter en een voormalige actrice
die geïsoleerd leven in een oude vuurtoren,
en elkaar doodpesten tot de protagonist sterft,
en de antagonist sterft aan een gebroken hart.
Een van mijn topervaringen ooit in theater,
naast dat experimenteel stuk waar drie naakte actrices zich insmeerden
met uitwerpselen.
Misschien is mijn huwelijksvisie of langlopende relaties
er wel ten dele door bepaald,
als u op zoek bent naar een avondje huiveren op hoog niveau,
is dit stuk een absolute aanrader.
Maar als ik nu een vuurtoren zie,
ben ik weer even vertrokken, ben ik terug 18 en zit ik terug in de Bourla,
voorwaar voor een man wiens lichaam langs alle kanten
wordt aangevallen door de zwaartekracht,
is het beeld van een jonge mooie god best aantrekkelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten