Vroeger was ik mythomaan,
een mooi woord voor een doortrapte leugenaar,
die zijn waarheid, vanwege te saai aanvulde
met hele leugens en volle fantasie,
maar sinds mijn aanvaring met de realiteit,
van mijn donkerste punt, een psychose,
heb ik geleerd dat er niets boven de waarheid gaat, hoe pijnlijk ook,
daarom vraag ik u met aandrang,
heb wat geduld met mij,
leugens maken me tegenwoordig ziek, zelfs die om bestwil,
ik ben fysiek niet meer in staat hen te produceren,
daarom krijgt u op eenvoudige vraag,
vaak meer dan u verwacht, hoe onrealistisch mijn wereld en waarheid ook was,
het volle relaas.
Als u zich hieraan niet kan houden,
u deelt mijn overtuiging niet,
dat leugens enkel pijnlijk zijn en geen respect tonen voor je gesprekspartner,
doe een kleine inspanning,
je leugens doen me lichamelijk pijn en zijn vaak zo doorzichtig,
dat ze meer leren over jezelf dan ik vaak wil leren.
Tenzij je opmerkingen hebt over mijn schrijven,
die vaak zo kwetsend zijn,
gebaseerd op mijn onkunde,
zeg me dan dat je me graag leest,
want soms wil ik een leugen best geloven,
als ze beter past in mijn kraam van eigenwaarde en zelfbelang.
Maar over de grote zaken der aarde,
lieg aub niet meer,
misselijkheid is vaak mijn deel,
als ik weer eens moet luisteren naar leugens met een oppervlakkig charmant uitgestreken gezicht.
The picture van Dorian Gray is geen masker van veroudering,
maar van al uw leugens,
verteld tot meerder glorie van uzelf en vaak ook van mij.
Ik verkies de waarheid,
hoe pijnlijk ook,
doe me dan ook dan dat plezier,
ook al wil ik het niet horen,
luisteren zal ik met rode oren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten