.jpg)
Het is niet omdat ik zo slecht de slaap vatten kan
het is niet omdat ik stap uit een onwillige relatie
dat ik moet veranderen in een chagrijn,
de wereld van de lost boys is zo al groot genoeg
Wat baat het dan
je lelijkste kant te laten zien,
marcheer vooruit,
de schouders gerecht
in je eigen grote sprong voorwaarts,
je eigen culturele mars.
Een ongelukkiger beeld kon ik niet kiezen,
mijn beeldenrijkdom wat verstomd,
inventiviteit op een laag pitje,
door de desondanks verwachte relatiebreuk,
een ongeluk komt nooit alleen
fierjleppen met een tandenstoker.
Maar laat me dan even verblijven met de mooiste Afghaanse ogen,
de mooiste beelden die ik vinden kan,
en ik ben weer verguld met deze wereld,
een Panse lost boy is weer thuisgekomen,
maar heeft zijn vliegbrevet niet gehaald.
Graag wat muziek
om mijn ziel te troosten,
mijn favoriete muziek op endless repeat,
QOTSA en Blaudzun,
meer moet dat niet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten