Ondanks de schoonheid van deze wereld,
val ik soms in ongenade met mijn ziel,
tijd om eindelijk eens introspectief te kijken
en de schoonheid te vinden van een oude verweerde ziel.
Als je ooit danste met de duivel,
en ik ben het hier oneens met Sartre,
"L'enfer, c'est les autres"
ik zoek het meer binnenin,
valt de wereld uiteindelijk in zijn plooi.
Geen tijd meer voor leugens
en hypocrisie,
liever wat meer Narcissus,
verliefd op mezelf,
als jij een spiegel van de wereld bent.
Als ik ooit terug in de verleiding kom,
mezelf niet graag te zien,
en het oor te laten hangen
naar imago en reputatie,
en het subjectieve oordeel van anderen,
sluit me dan op in een gouden kooi
met enkel spiegels,
tot ik weer genezen ben.
Laat me een majestueuze bergtop zijn in mijn eigen gebergte,
onderhevig aan erosie en de elementen,
want niemand ontsnapt aan negatieve kritiek
tenzij je misschien de dalai lama bent.
tenzij je misschien de dalai lama bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten