Onafhankelijkheid

De nationalistische partijen in Europa en ook daarbuiten hebben al een tijdje de wind in de zeilen.  Wat een  tendens is, die u waarschijnlijk ook niet is ontgaan.  De herfst van 2014 wordt een belangrijk jaargetijde voor de toekomst van het nationalisme.  Zowel in Catalonië (9/11/2014) als in Schotland (18/9/2014) worden referenda gehouden die beslissen over de toekomst van deze regio's binnen een staatscontext. Deze evolutie zal nauw in de gaten gehouden worden op het Martelarenplein, wat tot nader orde nog altijd het mekka is van de Vlaamse politiek.  Een gebeurlijke overwinning van de seperatisten kan ook een positieve boost betekenen voor de NVA van Bart De Wever in haar onafhankelijkheidsstreven.

Als het afscheuren van deze regio's, wat toch in de lijn van de verwachtingen ligt, werkelijkheid wordt, zal dit als het ware een draaiboek opleveren voor nationalisten in Vlaanderen.  Kort door de bocht: de toekomst van Vlaanderen ligt op 18 september in Schotland, en op 9 november in Catalonië.  Als blijkt dat een afscheuring zonder afscheidingsoorlog mogelijk is, zal dit het fatalisme van de socialisten doven en het zelfvertrouwen van de nationalisten voeden.

België is natuurlijk een apart geval met de splijtzwam Brussel en een rabiaat unionistisch koningshuis.  Wat in Schotland, als in Catalonië mogelijk is, evenals vroeger in Tsjechië en Slovakije, zou onmogelijk zijn in België.  Wat ons nog samenhoudt is de verdeling van schulden  en een anachronistisch koningshuis  dat de belangen verdedigt van wie het koningshuis verdedigt, en al lang niet meer de belangen van het land.

Het is niet moeilijk te voorspellen wat de strategie is van de NVA, naar analogie met Schotland en Catalonië een referendum uitroepen lijkt me een logische stap, niemand kan tegen het nationale democratische zelfbeschikkingsrecht zijn van volkeren, tenzij je jezelf wil uitroepen als antidemocraat.

Spijtig genoeg zal het land eerst moeten ten onder gaan aan financiële verdachtmakingen, politiek gekrakeel en verdachtmakingen, scheldpartijen en beledigingen.  Als we deze fase doorgesparteld zijn, kan men beginnen aan de logische volgende stap in de staatsvorming.

Misschien ligt de grootste hoop van de socialisten en het koningshuis, nog in het democratisch faillissement, of zo u wil bankroet van de regering Bourgeois en de nakende federale regering.  De messen zijn in elk geval al gewet, de regering Bourgeois zal afgeschilderd worden door de socialisten, de vakbonden en de gemobiliseerde culturele sector als een antisociale besparingsregering.
Of deze stemmingmakerij met een sociale mobilisatie zal lukken, hangt van u af.  Ik heb altijd al gedacht dat er een enorme kloof gaapt tussen wat de beleidsmakers, al dan niet politiek en cultureel, denken en wat de overtuiging is van de bevolking.  Hopelijk zegeviert het gezond verstand, en laat de bevolking zich niet opnaaien door een partij vergroeid met het establishment, die zich voordoet als een partij van het volk.  U weet wel: als de vos de passie preekt, boer pas op je ganzen.