Verkiezingen: de epiloog

De hoogmis van de democratie is weer voorbij,

wat was aangekondigd als de moeder der verkiezingen heeft

op een haar na een dode muis gebaard.

Gedaan met übervriendelijke politici die deuren platlopen

u overvallen op de markt als u twijfelt tussen een hamburger of toch maar een wafel

de schijnvertoning van de hypocrisie mag ophouden

u hebt uw plicht gedaan, u bent gaan stemmen

maar wat u ook heeft beslist, hoe u het speelveld hebt ingericht,

binnenkort doet het er niet meer toe

als de tentakels van de particratie zich uitstrekken naar de absolute macht

Wat u heeft beslist, welke belofte u over de streep heeft gehaald,

het verbleekt in het aanschijn van de macht,

velen zijn geroepen, slechts enkelen uitverkoren....

Ach, maakt het iets uit, een eclatante overwinning van NVA

alras staan ze toch aan de kant

als de CD&V haar meelopers verkiest

U heeft het wellicht niet zo gewild,

heeft ook niet zo gekozen,

maar dat is de trieste realiteit na 25 mei.

In Antwerpen zijn de oranje heren nochtans weggevaagd,

door de koppigheid van Peeters en zijn BAM-tracé, 

misschien ligt daar wel een kans voor De Wever,

als hij vermoedelijk zowel Vlaams als federaal op het strafbankje moet,

om Peeters te kapitelen als hij het Noriant-monster

door de strot van de Antwerpenaar duwt.

Nog nooit een minister-president zo impopulair als dan,

als Peeters doordouwt voor zijn tracé,

als De Wever een groene reflex herkent, 

uit levensbehoud,

geen nood voor een grote bocht, de loyaliteit van de CD&V

toch die van een gifslang

als de absolute macht hen verblindt.

Of komt het niet zo ver en tonen de partijen nog enigszins ethisch besef,

is de normvervaging niet zozeer doorgeslagen,

bij de heren die in woord christelijke naastenliefde bedrijven.

Wat stellen ze voorop,

wat is hun keuze, 

hoe verbloemen ze de realiteit,

laten we hopen dat hun kortzichtige verblinding

en machtsgeilheid zich uitstrekt voorbij 25 mei,

dan heeft de Antwerpenaar ineens uitzicht op een groene stad,

door het gekonkelfoes en de kuiperij van de particratie.