dinsdag 17 juli 2012

De hoestbui


Ik ben net opgestaan na een ongelooflijke hoestbui,
reutelend, hoestend, kuchend en proestend
luid ik de nieuwe dag in, als een ouderwetse
mijnwerker die zijn stoflong koestert

Mijn keel en stem zijn hees en prikkelbaar,
alsof een naaktslak een glinsterend spoor
van kriebelingen trekt dwars over mijn keel
mijn stem is die van een doorrookte jazzzangeres
die het zingen combineert met een whisky- en sigarettenverslaving

De eerste storm is gaan liggen, ik kuch nog wat na
als een oude kolenkachel die net is opgepookt
mijn keel jeukt nog na, ik zet mijn imitatie
van een bassende hond voort met veel begeestering

ik spits mijn vingers en reik begerig naar een
eerste sigaret, terwijl een nieuwe golf mijn
geteisterde borstkas doet samentrekken en
mijn adem piepend een uitweg zoekt

Geen opmerkingen:

Een reactie posten