De dageraad verbroedert langzaam
met de ochtenddauw
kristallen parels achterlatend op
een vergeten gazon
de nacht verliest zijn charme
maar neemt erewraak
in de vorm van blauwogige wallen
die de leeftijd verraden
Ik drink te sterke koffie om de
strijd te beslechten
tevergeefs, een luide geeuw
tekent onherroepelijk beroep aan
slaapdronken stommel ik rond
de ochtend onverbiddelijk voor
nachtelijke uilen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten