onvergetelijk, op taal de zoete moord
was ik maar als hem
alsof ik in een woordenoceaan zwem
zelfs in vertaling, geniaal ongehoord
De Staking
Vreemd was de werkeloze fabriek.
Op de vloer stilte, afstand
tussen machine en mens, als een draad
tussen de planeten, afgeknapt, mensen-
handen in het ijle die de tijd
in hun bouwwerk voltrekken, de naakte
lokalen werkeloos en stil.
Toen de mens uit de holtes van de turbine
kroop, toen hij zijn armen aftrok
van het ketelhuis en het binnenwerk
van de oven stilviel, toen hij zijn ogen
afwendde van het rad en het duizelingwekkende
licht in zijn onzichtbare cirkel stilstond,
bleef van alle opperste machten,
van de zuivere cirkels van de kracht,
van de indrukwekkende energie,
maar een nutteloze hoop staal,
in de door de mens verlaten zalen was
de lucht weduwe, de olie-geur wees geworden.
Niets bestond zonder dit kloppend
fragment, zonder Ramirez,
zonder de man met de kapotte kleren.
Daar stond de huid van de motoren,
opgehoopt in dode macht, als zwarte
walvisachtigen op de stinkende bodem
van een zee zonder golfslag
of als bergen opeens onder
eenzame planeten verzwolgen.
Pablo Neruda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten