waar rododendrons fluisteren
stelende appelbomen betrapt
worden op heterdaad
waar mensen achterdochtig zijn
en enkel het vreemde
verdonkermanen
Ik bezing het dorp
waar je na vele omzwervingen weer
terugkeert
met honger, dorst, en luizen in
je baard
waar de tijd voor eeuwig
stilstaat
en enkel de jeugd voor
opschudding zorgt
Waar je de mensen voelt staren in
je rug
waar de stad mijlenver lijkt
waar verhalen opgeklopt worden
waar je de mensen nog begroet
en waar je dus snel vertrekken
moet
voor je transformeert in je eigen
pa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten