' s Ochtends verzamel ik al mijn dromen en verbroken beloftes
in een grote regenton
en sta dan even onder een koude douche
met regenwater en schuld
om me te vergewissen van mijn sterfelijkheid.
Dichtgevouwen wallen, korrelige ogen,
het ochtenddauw in de kraters van mijn ogen,
ik sta op onder zachte dwang,
de nieuwe morgen spoelt aan
met koffie en gebak.
Ik hoest mijn eerste salvo de wereld in,
en reutel als een oude trein,
de dag is weer begonnen,
het zou zo maar mijn laatste kunnen zijn.
Maar laat ik even niet daaraan denken
de wereld moet mij nog
wat troeven delen,
ik kijk naar mijn kaarten, licht ongerust,
't wordt weer een heksentoer het hiermee te redden,
met dit zootje ongeregeld,
ongetwijfeld iemand met een betere hand,
maar heeft hij ook mijn ervaring en stralend humeur?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten