Gaza en Israël

Het is dan toch zover, het Israëlische grondoffensief,

noem het nog geen invasie,

het verschil zet 'em in de semantiek,

duizend bommen en granaten,

artilleriesalvo's vanop zee en per helikopter

op zoek naar bevoorradingslijnen van Hamas

wat met precisie moet worden uitgevoerd,

aldus Israëlische bronnen met een nauwelijks verholen cynisme.

 Death is a friend of ours; and he that is not ready to entertain him is not at home.

Francis Bacon

Wanneer is de bloeddorst gestild,

gevoed door het ergste cliché:

de nationale veiligheid.

Enkel als de lijken opstapelen

van de zogenaamde precisiebombardementen,

als de straten bloedrood kleuren.

Volgens Israël is Hamas de vijand,

ook van het eigen volk,

ik geloof het best,

tis in elk geval geen bondgenoot van de Palestijnse ontvoogding,

maar wie wordt getroffen,

enkel de arme Palestijn,

die in zijn openluchtgevangenis met bang hart afwacht

of hij de nacht overleeft.

Kinderen met trauma's,

de volgende generatie terroristen staat al klaar,

kinderen zonder ouders,

met een enkel doel en dat is wraak.

Is het u dat waard, Bibi Netanyahu

heeft u dan uw wraak,

als de honger naar wraak eindelijk is gestild,

als kerkhoven zich vullen,

en moskeeën zich beroepen op de Jihad,

als overal in Pan-Arabië de haattrompet wordt geschouderd.

Een grondoffensief,

maar geen invasie,

is enkel contraproductief,

tenzij op korte termijn,

het zal u veel stemmen opleveren,

u wordt een ware volksheld,

en na 10 jaar bent u toch niet meer aan de macht,

après moi, le déluge.

Israël lijkt zo gedoemd om te verdwijnen,

als de VS zijn macht is afgebrokkeld,

de laatste dictators zijn verdreven in Pan-Arabië,

als de macht van het volk heerst,

dan zal de roep om Israëlisch bloed luid weerklinken,

hoezeer ik dat ook betreur.

Staat dan geen groots staatsman op,

die de roep van de Palestijnen honoreert,

het is werkelijk cynisch dat het ooit staatloze volk van Israël

de staatloze Palestijnen discrimineert.
de splinter in andermans oog wel zien, maar niet de balk in het eigen

Het lijkt me een totaal gebrek aan
empathie en perspectief,
maar misschien zijn dit wel holle frasen
als de ene raket na de andere landt in je achtertuin.
Dan stond ik ook waarschijnlijk aan de kant
met een biertje in de hand,
om de opmars van het leger toe te juichen.
Want diep in ons hart,
zijn we allemaal nog barbaar.