Januari 1968 (Leuven Vlaams of Walen buiten) is de katalysator van het Vlaamse verzet, het hardnekkige Waalse verzet tegen een taalkundige realiteit scherpt en vormt de geesten. De latere staatshervormingen en de splitsing van de voorheen unitaire Belgische partijen in een Vlaamse en Waalse dochter zijn het vanzelfsprekende gevolg. Sindsdien zijn we verder geëvolueerd, over 36 jaar heen. Tegenwoordig zitten we reeds aan staatshervorming 6 waar het gewicht verschuift van de federale regering op de deelstaatregeringen. En zitten we in een onafwendbare logica naar confederalisme en separatisme. De vraag rest wat we nog samen kunnen doen, ondanks de opstoot van belgicisme door het succes van de rode duivels. Tous ensemble, de strijdkreet van de unitaristen. Maar ondanks alles verwacht ik dat de Belgische driekleur snel wordt ingewisseld voor de Vlaamse leeuw. Een volk verenigt zich achter een gemeenschappelijke cultuur en een gemeenschappelijke taal, niet achter het artificiële motto van "eendracht maakt macht".
De Vlaamse beweging heeft de wind in de zeilen, ondanks alle tegenkanting en tot spijt van wie het benijdt. Op 11 juli, een dag om er bij te blijven stilstaan. Is de opsplitsing van een klein land en nog kleinere deelrepublieken haalbaar. Ik denk dat het Joegoslavische voorbeeld dit bewijst. Het Pinokkio-argument is uiteindelijk een sofisme, een drogreden gehanteerd door hen, die alles te verliezen hebben bij een verdere opsplitsing. De vraag blijft of we dan verglijden in een doemscenario à la Joegoslavië of we eerder baat hebben bij een nette opsplitsing als in het geval van Tsjechië-Slovakije.
Het doembeeld van het Vlaamse provincialisme en de navelstaarderij is ook voorbijgestreefd. Wij kunnen ons niet terugtrekken op een Vlaams eiland, maar zijn verplicht ons in te schrijven in een Europese logica. De Vlaamse economie is bij uitstek een kenniseconomie, die haar principes niet zal verloochen door een andere vlag en staatkundige entiteit. Als de splijtzwam Brussel opgelost raakt, staat niets een amicale boedelscheiding nog in de weg, eventueel met behoud van de alimentatierechten van de Franstaligen. Een vorm van Wiedergutmachung voor onze Waalse tegenhangers, die als dusdanig de Vlaamse transfers kan verankeren in een soort Marshall-plan. Wie droomt van een splitsing zonder verdere kosten, is een utopist. Maar als dit blijft binnen de perken van het economisch haalbare, lijkt niets een oplossing nog in de weg te staan. Als de transfers tenminste een uitdovend karakter hebben, maar wie de geschiedenis van de faciliteitengemeenten kent, weet dat dit een rekbaar begrip is.
De geest is gerijpt in de Vlaamse huishoudens, door het onophoudelijk gebeuk van de Vlaamse Beweging en het hardnekkige Waalse negationisme en hun onhoudbare wensdromen over Grand-Bruxelles. Afwachten of de partijen ook verder evolueren, of zij als versteende krachten achterblijven. De traditionele partijen hielden verrassend stand in de voorbij verkiezingen, met de overtrokken reflex om dit zwaktebod af te schilderen als een verkiezingsoverwinning. Het lijkt veel op een ontkenning van de zon, of een weigering toe te geven dat zij tegenwoordig haast allemaal genoegen moeten nemen met een secundaire planetaire rol in the slipstream van zonnekoning BDW. De electorale spelletjes die nu gespeeld worden, om de tripartite federaal op de been te brengen, zullen ondanks alle achterhoedegevechten, gepercipieerd worden als een electorale nederlaag. Tegen de wens van de ondernemers en de uitslag van de verkiezing. Ze doen maar, als hun pogingen tot zelfdestructie worden ingegeven door kortstondig politiek gewin, en hun wens om de rotatierichting en de stroom van de geschiedenis tegen te gaan.
Gaat u akkoord of absoluut niet? Bent u republikein of royalist, progressief of conservatief? Misschien is een afrekening met de huidige Belgische politici wel wenselijk, een bolwassing, een zware electorale nederlaag. Maar zover is het niet, tijd om vooruit te kijken misschien, naar het politieke schaduwenspel dat ons over de zomer tilt. Of draait u zich al om met een gezonde dosis wantrouwen of afkeer? Laat ik het laatste vermoeden en hopen. U, de kiezer, bent niet meer belangrijk, politici laten zich niet meer zien op markten. Maar ondanks het getreuzel, draait ons leven verder met misschien een gezond schouderophalen richting politiek.
Misschien wijst het feit dat ik geen enkele Waalse artiest heb gebruikt, buiten het genie van Stromae, ook wel op het feit dat we echt leven in gescheiden werelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten