zaterdag 12 juli 2014

Ode aan bloedmooie vrouwen

Soms als ik je vastpak, dan verstilt mijn hart
dan hoor je merkbaar een tragere slag
alsof mijn hart me waarschuwt 
voor zoveel heerlijkheid
geconcentreerd rond een vrouw

Ik lig zachtjes tegen je boezem
en bemin je pure vrouwelijkheid
je zachte lijfje
zonder enige puntige hoek

Je bent een droom ontegensprekelijk
meedogenloos warm
ik streel je weerbarstige haar
en ontlok je een hoorbare zucht
geen plek ter wereld dat ik liever zou willen dan bij jou

Als je nu maar echt zou willen zijn,
mijn droomvrouw
mijn fantasie
maar voorlopig heb ik je opgesloten in een opstandige hersenhelft

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten