Een streep onder het vege verleden
een symbolisch nieuw begin
de dageraad opgesplitst in tranen en een broodnodig nieuw begin
de pijn van het verleden, de belofte van de toekomst
maakt plaats voor de vergankelijkheid van het heden
De waanzin van een roemrijk verleden
de afrekening met oude vrienden en nieuwe vijanden
kan niet zeggen dat ik er rouwig om ben
om je niet meer te zien
met je opgeblazen kop en verwerpelijke arrogantie
Ik zit vol met negatieve gevoelens
ik heb nood aan catharsis en enige berusting
of de boosheid vreet mij op
De wrok van de nederlaag
de wetenschap je kaarten te hebben uitgespeeld
al is het in een achterhoedegevecht
de valsspeelster triomfeert
en raast als een hond met hondsdolheid
ze grolt, ze bijt naar haar eigen schaduw
Mijn afkeer staat op mijn gezicht te lezen,
dat ik ooit nog met haar in een bed ben beland,
haar eigen leugens moeten haar overtuigen
van een alternatieve waarheid
ik sta in pure bewondering voor zoveel overtuigingskracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten