Vroeger, jeugdig en onbezonnen
nam je een prominente plaats in(x2) mijn herinnering
het vervallen kasteel met de houten deur
de krakende voegen en levensgevaarlijke zoldering
stadskasteel, geprangd in een dorpskern daar aan het kerkhof
sindsdien ben je al lang verdwenen
heb je plaats gemaakt voor de toekomst
plaats voor de oprukkende doden
die hun aftakelende handen begerig uitstrekken naar je groene weiden
Daar bedreef ik de liefde in open lucht
tussen betonnen vloeren en grassprieten
met een vervaarlijk krakende zoldering als enige getuige
Lang geleden beukte ik nog eens je deur in,
als opstandige rebelse puber,
en zag enkel moderne tv's,
een waar anachronisme,
waar ik enkel ridders en jonkvrouwen had vermoed
lag nu de buit van een rooftocht,
ik ben niet meer teruggekeerd,
jij was niet meer enkel van mij,
maar ook van die dievenbende,
die me vooral van mijn jeugdherinnering heeft beroofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten