vrijdag 27 april 2012

Sonnet 127





Ik kreeg net goed nieuws per onvatbare postduif
althans, een telefoontje van de firma Boomerang

of ik nog beschikbaar was voor de arbeidsmarkt, een knalfuif
kan ik nog niet geven, ik bespaar me een voorbarige afgang
slechts volgende week woensdag weet ik zeker of ik mijn kuif
mag strijken en opzetten, weet ik of ik 7 mei aan de slag kan, de slang



van de onzekerheid mag me nog enkele dagen verleiden, ik schuif
de hete appel even voor me uit in puur bijbels eigenbelang
ik blijf hopen op een spoedige terugkeer op de arbeidsmarkt


2 maanden van dolce far niente gaan niet in de kouwe kleren zitten

om mijn Franstalige gesprekspartner ter wille te zijn,
drukte ik me zelfs uit in de taal van Molière, een infarct
heb ik Julie blijkbaar niet bezorgd, en evenmin was ze aan het vitten
om het op zijn Waseiges te zeggen: “ ik voel me fris als een konijn op de plein.”




Geen opmerkingen:

Een reactie posten