zondag 17 augustus 2014

Een natte zomerdag verdrinkt mijn humeur

De zonsopgang knipoogt naar me met een argeloze verbetenheid
eigen aan roze nazomers verdronken in de dageraad
grijze regenwolken strijden om de heerschappij en de hegemonie
van mijn teneergeslagen humeur, ik wijt het aan een gebrek aan zon
de verongelijkte kat wacht met een afkeurend gejank aan de voordeur,
ze is ingespeeld op mijn ochtendritueel en weet dat ik naar buiten moet voor de ochtendkrant:
de krant is nat, haast onleesbaar,
ik droog haar uitgespreid op de warme chauffage,
sommige dagen moesten niet geboren worden,
of tenminste met een waarschuwingsbord en gevarendriehoek,
met bijpassende fluorescerende vest:
"Enkel betreden op eigen gevaar."

























































 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten