maandag 1 juli 2013

Syrië

Syrië is de schande van onze tijd,
een schandvlek in het Midden-Oosten vol ellende,
bloedvergieten en miserie.
Logisch lijkt, dat een president, al dan niet democratisch verkozen,
die de wapens richt op zijn eigen volk, verliest zijn legitimiteit.

Dat het Westen niets doet, is in Syrië een veelgehoorde klacht.
Obama zal echter al zijn kaarten uitspelen voor hij tegen de wil
van de VN een Moslimland binnenvalt, zoals zijn illustere voorganger
George Walker Bush wel deed met zijn ridicule coalition of the willing in Irak.
Obama wil gezien worden als vredesduif, niet als havik, zijn grote
doel is het beëindigen van conflicten, niet het opstarten van een nieuw "avontuur".

China en Rusland lijken om realpolitieke en geostrategische belangen,
die enkel zij kennen, niet geneigd om Assad af te vallen.
Blijft natuurlijk een bloedige burgeroorlog, de horror van een conflict.
Eens te meer blijkt dat binnenskamers in de machtscentra,
niet gerekend wordt in individuen,
maar dat de wereld is verdeeld in belangengebieden, als in risk, of
zoals in de goede Koude Oorlog, hoe pervers we dit ook kunnen vinden.

Spreken we over vrijheidsstrijders, als tig groeperingen van bedenkelijk allooi
zich bezighouden met de strijd tegen een regulier leger, groeperingen, sommige duidelijk
geaffilieerd met Al Quaeda.  Of spreken we dan over terroristen.

Is een Al Quaedist die strijdt tegen Assad ineens een rebel, immers een
vijand die tegen de vijand strijdt.  Logisch bekeken in de wiskunde is een dubbel
negatief, positief.  In de taalkunde is een dubbele negatie in het Engels,
niet toegelaten, in het Frans echter regel.  De ambiguïteit van de semantiek.
In de politiek, bij uitstek een thuishaven van sofisten en drogredenaars, en meerdere
kromme beweringen,  neigt eerder naar de taalkunde dan naar de logica.
Alles is immers relatief, en nuttig in de economie als het maar geld opbrengt, hoe
illegaal dan ook.

Kan Obama blijven strijden voor zijn idealen, het lijkt dat hij kiest voor optie 2
naar het Libische voorbeeld, de rebellen tot de tanden bewapenen tot zij het varkentje wassen.
Hopelijk komt de wereld achteraf niet klagen dat weer een vrijstaat
is gecreëerd voor terroristen, vrijheidsstrijders pardon.  Vergeten we immers niet dat
de Afghaanse moedjahedien ook geroemd werden als vrijheidsstrijders tegen de Russen,
om zonder een haar te veranderen, of te veranderen van mening,
in de ogen van het Westen veranderden in gevaarlijke terroristen,
toen ze het waagden om 9/11 aan te richten. Wie bij de hond slaapt, krijgt zijn vlooien is
naar het schijnt ook in Pan-Arabië bekend. Of misschien minder bekend: als een engel duivel
wordt, is hij de booste van allen. of voor de Amerikaanse vrienden: if you dance with the devil, you will get burnt.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten