duizenden verliezen
hun baan, armoede dreigt
de uitkeringen
dalen, de huidige situatie niet houdbaar
volksvertegenwoordigers
belijden in woorden hun empathie,
maar het heilige
vuur ontbreekt, hypocrisie in overvloed
Het kan ook niet
eenvoudig zijn mee te voelen
met rampspoed,
als gewezen unizo-topman
als je jaren de
economische belangen van aandeelhouders
hebt verdedigd,
een andere pet weliswaar, maar het hart versteent
De vette staat
haalt probleemloos een stuk over van uw brutoloon,
werkgevers
verlangen loonmatiging, in Amerika betaal je 23% belastingen,
hoeveel hier,
het omzetten van de loonstructuur, het invoeren van
het Duits model,
waarschijnlijk niet voor politici
Ik geef toe, ik
ben gefrustreerd, mijn dromen vallen
stuk voor stuk
in duigen, morgen solliciteer ik als koerier,
laat me die job
maar krijgen als is het via de omweg
van een interim,
iets anders ligt toch niet in het verschiet,
de werkloosheid
groeit, we zijn met een leger van
sollicitanten
per job, 10% meer werkloosheid in
Antwerpen,
waarom wordt u geen verpleger, dat is
een knelpuntberoep,
nou, nou, u bent ook niet werkwillig, hoor
Ik wil werken,
hoor mevrouw, om het even waar, ik solliciteer
als arbeider en
bediende, waar men mij ook wil, ik schuim de sites af
als een maniak,
maar evenveel krijg ik te horen dat men iemand
anders zoekt met
een ander profiel, ik kan mijn kamer behangen met
weigeringen,
maar ik zoek voort anders krijg ik brol met RVA…
ook al verlagen
ze tot het minimum, zonder hartenpijn….
lastig leven in
een crisis, tenzij je het schopt tot politicus
Ik voel mee met
Ford Genk, de zoveelste onheilstijding,
en diep
vanbinnen prijs ik me blij dat het gebeurt
in het verre
Limburg, zoniet kreeg ik nog meer concurrentie
op de
onverbiddelijke arbeidsmarkt, ziet u, ik ben gemaakt
om het te
brengen tot politieker, voor mij telt ook enkel eigenbelang
Geen opmerkingen:
Een reactie posten