het bijna-afscheid van een
Belgisch icoon, haar galamatchen
zijn gereserveerd voor de US
Open, in een partij die bol stond
van de symboliek moest het
vechtertje uit Bree het afleggen
Clijsters, het Limburgse
uithangbord, ging ten onder op een
pijnlijke manier, op geen enkel
moment, tenzij in game 3 en 4
kon ze de indruk wekken het
beautiful Maria meer dan een
grasspriet in de weg te kunnen
leggen, Clijsters wint bijna
altijd, maar als ze verliest,
doet het pijn aan de ogen
Ze gaf constant de indruk een
stap te laat te komen op
het een-dimensionale spel van de
Russin, die met
vlakke slagen Clijsters vaak tot
wanhoop dreef, nooit kon
onze Breese haar wil opleggen,
maakbare ballen vaak meters uit
Het vat is leeg, voor iemand die
zo lang aan de top stond is het vernederend
om te worden herleid tot
ordinaire meeloper, eerst al in Wimbledon
tegen het Duitse monstertje
Kerber, gisteren in een opgeklopte
topmatch die nooit het niveau
haalde dat het journaille vermoedde
Ze kan nu tijd vrijmaken voor
dochtertje Jada, het moegestreden lichaam
laten recupereren van de talloze
blessures, aan gezinsuitbreiding denken,
bezig zijn met een leven na het
tennis, uit de schijnwerpers, al kan ik
mij voorstellen dat ze in de
gewijde Limburgse grond nooit peis en
vree zal kennen, altijd
gesolliciteerd voor banale wissewasjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten