vrijdag 31 augustus 2012

De Paralympics

Mijn zus is opvoedster, werken in huize Iris,
waar mensen met een mentale beperking thuis zijn
om de thuissituatie te verlichten, constante verzorging
voor mensen met een mentale leeftijd van ongeveer zes of minder



Uitgenodigd voor een optreden, weggeblazen door het plezier,
de inzet en het enthousiasme van de toneelspelers, mijn werelds
cynisme stond op een kleine kier, de poort ingebeukt door het lachen
van de acteurs en de zichtbare trots van familie en vrienden



De paralympics, het weggestoken broertje van de Olympics,









geen plaats om lacherig te doen, in het  wielrennen een
spastische Chinees met een kamerbrede glimlach, zoveel
ongekunstelde levensvreugde, dat de werkelijkheid even vergeten wordt



Ik moest bijna een traag wegpinken, toen ik hem bezig zag,
het leven ongenadig en wreed voor minderbedeelden, was even ver weg
als een pinguïn van de evenaar, het plezier onvergetelijk evenals
de rauwe ontgoocheling van een zwemmende vijfde plaats,
zoveel echter als de excuses van valide sporters, deze man,
de Kaesstecker had levenswijsheid en klasse te over

 

De Paralympics zijn hun speelterrein, hun moment de gloire,
ik ben een onvoorwaardelijke fan, zoveel echter dan de echte Spelen
waar uithongeren en extremen vaak de bovenhand halen,
laat een mens toch mens zijn in al zijn ongelooflijke pracht

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten