Rood haar

Af en toe wil ik op mijn blog een lans breken voor

onderdrukte groepen, vrouwen met rood haar is er zo een

vroeger op school gruwelijk gepest door klasgenootjes

worden ze op latere leeftijd graag omschreven als rosse voenk

Ik ben misschien bevooroordeeld, ik genoot van mijn relaties

met rosse vrouwen, het vooroordeel dat deze wilder zijn in bed

wil ik graag onderschrijven, al had ik misschien geluk, 2 passages

met rosse vriendinnetjes zijn wat mager voor een veralgemening

Aangezien ik mij met mijn rosse baard, af en toe richting Raspoetin,

kan vereenzelvigen met sproetjesdragers met een bleke huid

en vurige haren die oplichten in de zon, ben ik een grote fan

van deze gecomplexeerde onderklasse van het vrouwelijk schoon

Uit onderzoek bleek dat redheads minder verdienen dan brunettes, en

deze minder dan blondines, schandalig deze kleurige discriminatie, als

dan ook nog blijkt dat roodkopjes ambitieuzer zijn dan hun seksegenoten,

wat houdt u dan nog tegen om vriendelijk te zijn tegen onderdrukten

Onlangs kwam ik bij goede vrienden een ros vriendinnetje

tegen van de dochter des huizes, ik maakte haar een compliment

over haar prachtige haren, wat haar heel verlegen maakte, een streepje

duiding volgde van Lisa: “Helena praat niet graag over haar haar.”

Ik had Helena graag doodgeknuffeld, maar in tempore suspecto dacht ik dat

het vuurtoren verwijt nog altijd gangbaar is, tenzij kinderen tegenwoordig

creatiever zijn in scheldwoordslingeren, weer een slachtoffer van bullies,

gelukkig zal ze later aanbeden worden omwille van haar unieke coloriet

Onlangs praatte ik met een vriendin van ons moeder, met unieke rode

haren, die zei: “Tis raar, nu prijst iedereen mijn haren, maar vroeger

werd ik doodgepest, ik denk nog altijd met een huiveren aan mijn

schooltijd”  Dit gedichtje is een ode aan Greet, en Helena en alle anderen,

die zelfs op latere leeftijd nog geen complimentjes kunnen aanvaarden en voor

altijd met gemengde gevoelens zullen denken aan hun kleurtoon.