de obligate verrukkelijke
lichtheid van het bestaan,
zoals dat wordt gepropageerd op
lichtvoetige TV-zenders
is meer dan een brug te ver voor
mij, zelfs een verbrande
Meegaan in de kerstdepressie,
zoals voorgesteld door TV-journaals
gaat mij dan ook veel te ver, de
gulden middenweg waarschijnlijk,
weg van de platte commercie van
winkeliers en ketens
De geur van rotte roze pompelmoes
woekert nog in mijn neus
het ranzige tafereel dat zich
voor mijn geteisterde neus
afspeelde in de overvolle winkelstraten
van Antwerpen,
begeleid door een pesterig
winterbuitje
Je wordt er niet vrolijker van,
van de hoogmis van de commercie,
tenzij je eigenaar bent van een
winkel in kerstbollen
ik kijk alleen uit naar 31
december, de kans om te vieren en
feesten met gekozen vrienden, de
kans om nog eens met
onvermijdelijke familieleden
samen te zitten voor 1 X per jaar
stemt me niet te hoopvol, als ik
er nog aan kan ontsnappen,
ik doe mijn uiterste best, wat heb
ik uiteindelijk ook te vertellen,
dan verhalen van rampspoed, in
een omgeving waar het bijkleuren
van verhalen die van een
schoolreünie nog overstijgt, ben ik dan asociaal??
Het leven is te kort om toe te
geven aan sociale druk,
ik ben egoïstisch en egocentrisch,
en als ik er in slaag
Igor een muts op te zetten, en
het karkan van een kerstrendier,
in feestelijk goed gezelschap
Geen opmerkingen:
Een reactie posten