dinsdag 3 juni 2014

Chico en Zohra

Mijn katachtige metgezellen,
mijn vriendinnen in een uur van nood
verdienen af en toe een lekkere traktatie.

Vandaag zaten zij te likkebaarden bij het zien en ruiken van een gebraden kip,
een kluif was hun eerste deel,
waarna katachtig gegrom zich ontspon wie het eerst mocht genieten
van het vlezige been.
De kluif is nu verdwenen,
afgesleept naar een locatie "in het verborgene".
Waarschijnlijk om later teruggevonden te worden
als slachtoffer van een hongersnood.

Een bout, een volledige bout,
goudgeel het braadvocht en het knapperige vel,
daaronder de witte heerlijkheid, het vruchtvlees van onze pluimige soortgenoten.

Het genot was hun deel, zelden zo twee gelukkige poezen gezien,
spinnend en snorrend zich aan het te goeddoen van de vleselijke resten.
 Languit liggen ze nu te soezen, het verwerken van hun maal,
met geen stokken meer in beweging te krijgen,
wat lijken ze toch qua luiheid op hun wat kalere baas.

De poten afgelikt, de snorharen opgepoetst,
een karkas als stille getuige van een aanval van gulzigheid.

Welke zonde vraag ik mij af, wij zijn gemaakt om te genieten
van al het prachtige en lekkere dat er bestaat,
gematigdheid vaak een mooie deugd
maar in deze onbetekend als een roze rasperige tong en scherpe hoektanden
hun verscheurend en vermalend karwei voorbereiden.

Ik kan zo genieten van hun genot, als mijn beste vriendinnetjes maar gelukkig zijn,
verspreidt zich bij mij een stille vrede,
dat ik hen nog maar lang kan verwennen
want ze worden er niet jonger op.

Het ene oor heeft een knauw, een ware inkeping, de andere heeft ondertussen een blessure
aan haar oog, de naweeën en sporen van gevechten die niet zouden misstaan in een boksgala,
wat brengen ze mij toch plezier, enkel maar door hun zijn.
Ok, misschien zijn ze niet zo trouw als een hond, maar als ik thuiskom, komen ze meestal aangetrippeld
al verdenk ik hun soms van hongeriger motieven dan de liefde voor hun baas.




Tot slot even mijn waardering uitdrukken voor de volgens
mij bekwaamste poes van het politieke land:




Geen opmerkingen:

Een reactie posten