Een kleine spin loopt onbeschaamd over mijn arm
mijn blote arm met blonde haartjes
een na een richten de haartjes zich langzaam op
in een traag concert van vervreemding
een sensatie trekt door me heen, haast trekkend en bijterig als
de kleine spin zich langzaam verplaatst
beslist onaangenaam
ik moet me beheersen, anders had ik ze weggemept
maar ik escorteer ze in navolging van de dharma
stilletjes naar buiten, maar het is beslist niet mijn eerste reflex.
Zeker ook niet moeders mooiste, de kleine spin,
met houterige lange poten,
ik kende de soort niet,
maar zocht ook geen contact.
Misschien zijn alle wezens evenwaardig,
en even nuttig voor de aardse economie,
maar de kleine spin had beter een andere gastheer uitgezocht,
want voor haar was ik hoegenaamd niet gastvrij.
De spin vergetend,
maak ik een nachtelijke wandeling,
langs een dame met twee onschuldige kleine hondjes,
die keffen als was er geen morgen,
langs het dorpse café, de uitgebreide Chinees,
waar een groep dames is samengetroept in mooi ornaat,
prachtige kleedjes, opgetut, koket,
met opgeluchte, kwetterende stemmen,
geen man te bespeuren,
aan de gesprekken te horen is het nog maar het begin van de nacht,
ik kijk even naar lange prachtige benen,
en betrap mij erop even te willen blijven hangen,
bij het zicht van zoveel heerlijkheid,
maar ik wandel voort,
ik mag het noodlot niet tarten,
flirterige dames voor een keer niet aan mij besteed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten