Ontembare viking
oninneembare vesting
duivel-doet-al van mijn verlangen
een dag zonder jou te leven
is een dag van voorbijgaande aard,
een dag zonder herinnering
zonder verleden, heden en toekomst
Je komst in mijn blik
verzachtte mijn zeden
je harteloze benadering verkende mijn diepste dalen
je zachte stem bespeelde mijn grootste angsten
zonder jou valt er voor te vrezen
dat mijn aanraking wordt vermeden.
Prachtig straal je daar als een juweel op een minaret
de onnavolgbare roep van het hart
de zachte sluier van lieve woorden
de moordende stilte aan de andere kant
Niet alles is in jou,
buiten jou zijn er velen,
maar ik verloor me aan je zachte lach
De schittering van je ogen
verklaart eventueel mijn nachtblindheid,
mijn sneeuwverblinding,
mijn achteloos schouderophalen bij het passeren van een mooie rok.
Interesse, passie ,begeerte en verlangen,
veroordeelde schrijver achter zijn computer
ik verlaat mijn egelstelling en spreek je aan,
met zachte dwang.
Ik volg je in mijn dromen,
en ben verdachte, rechter en beul tegelijkertijd
van een geest die verplicht is te dwalen,
over al je zegeningen.
Je bent een verslaving, je bent een drug,
je bent mijn ontkenning,
mijn vermoorde onschuld en mijn perfectie.
Voor jou haal ik mezelf door een ring,
tem ik de woeste kat,
voor jou besluit ik te blijven
op het zoveelste niemendal,
jij schittert daar in mijn verbeelding
als een kroonjuweel,
de lucht zindert nog na als je passeert,
je bent een ster, een komeet,
een onooglijke planetoïde,
je wordt nog mijn dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten