naar de werkelijkheid, ik haal
wat brood bij de bakker om de hoek
de zak scheurt onverdroten, ik
lig op mijn knieën te graaien
naar het brood, ik twijfel om het
te laten liggen, maar
een luxebeest ben ik nooit
geweest, toch heeft het iets afstotend
en afstompend, grijpen naar brood
op de natte voetpadtreden,
ik voel me haast een Afrikaan in
een vluchtelingenkamp verdreven
door een zoveelste oorlog en
arrogante krijgsheren
Ik schrijf een zoveelste brief,
enkel weigeringen zijn mijn deel
voorlopig solliciteer ik nog niet
om te werken aan de lijn,
zoals de lopende band
eufemistisch heet, ik ben niet gemaakt om
op commando naar het toilet te
gaan om de productiviteit te verhogen
Ik zoek wat op youtube, vandaag
alleen melancholie
kunstenaars op zoek naar een baan
zijn geen spek
naar de bek van managers, ik
verwacht vandaag geen e-mail meer,
laat staan telefoon, mijn kater
krijgt het laatste stukje charcuterie
hij heeft het harder nodig dan
ik, althans volgens zijn begerige blik
De wanhoop maakt zich meester van
een would-be kunstenaar,
zoek toch een baan, geef je niet
over aan aanstelleritis en eigenwaan
rijk en beroemd word ik er niet
van, het werkt vaak zelfs averechts
onverbloemd gedachten te spuien
op internet, of bent u die manager
die iets in mij ziet, en mijn
uitgestrekte noodkreet weet te valideren
met een excessief loon dat mij in
staat stelt gelukkig te leven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten