donderdag 1 november 2012

Zo ziek als een hond

Mijn weerstand heeft het dan toch begeven
de stress eiste een slachtoffer
het was een aanval langs beide kanten
gisteren was de emmer mijn beste vriend
afgewisseld met vluchtige bezoekjes aan de pot

Het ergste is nu wel voorbij, ik ben nog hoofdzakelijk misselijk,
mijn voorhoofd is wat klam, vandaag voor de eerste keer
iets gegeten dat er niet terug uitkwam op welke weg dan ook
Het moment kon niet slechter gekozen zijn, maar ik pleegde dan
ook roofbouw op mijn lichaam, beter snel herstellen, ik
heb niet het voorrecht uit te zieken, ik moet terug aan de slag

De crisis blijft voorduren, gelukkig is er nog geld voor Dexia
onze topministers stellen hun prioriteiten, geen geld voor uitkeringen
maar wel voor een klotebank, mijn achterkant is nat, ik wind me
teveel op in de erfenis van Leterme, Yves, bedankt

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten