dinsdag 13 maart 2012

Sonnet 50

Ik ga vandaag wandelen in De Schorre
een natuurdomein in een Boomse kleiput
nu ben ik wel een natuurliefhebber, van dorre
plekken blijf ik ver weg, mijn tijd goed benut,
ginds hoop ik op klapwiekende reigers, met hun schorre
gekrakeel, op een zonovergoten dag, op een wensput
waar hoop en verwondering de dromen niet verdorre
al ga ik niet alleen, ik neem natuurlijk geen huppeltrut
mee, maar een oogverblindende blondine met flair
samen overwinnen we dalende heuvels en stijgende
valleien, om aan te komen bij een nuttige bank
samen zullen we uitkijken naar de diepte, vulgair
gelukkig wisselen we misschien een zwijgende
kus na het nuttigen van wat opzwepende godendrank

Geen opmerkingen:

Een reactie posten