woensdag 14 maart 2012

Sonnet 52

Verlies is ronduit verschrikkelijk, een tragedie voor het leven
leed wordt tastbaar, zeker als het om kinderen gaat
duizelingwekkende wonden worden opengereten, medeleven
gaat uit naar hen die rechtstreeks betrokken zijn, de zorgstaat
moet nu haar dienst bewijzen, steun bieden aan het gevoelsleven
ik zit te huilen achter mijn computer, mijn treurnis blootgegeven
ik moest de neiging weerstaan om mijn neefje te bellen, kordaat
besluiten om hem niet op te zadelen met mijn avondleven
het verlangen is groot om een schuldige aan te duiden,
of het nu gaat om een klapband of een hartaderbreuk
woede als uiting van de waanzin van het rationele
hartverscheurend, onmetelijk, verbijsterend, geluiden
van pure wanhoop, onvermijdelijk volgt de wolkbreuk
de mokerslag van het bloedende hart, van het emotionele

Geen opmerkingen:

Een reactie posten