Mijn moemoe schreef vroeger prachtige teksten
elk belangrijk moment kregen wij een ansichtkaart
met daarop neergepend mooie persoonlijke kerstteksten
geschreven in een verouderd handschrift, wat je ervaart,
een gevoel van onvoorwaardelijke liefde, woorden die beheksten,
opgenomen in de liefde van deze kleine vrouw, een hart bezwaard
door individuele zorgen die ze kon plaatsen in contexten
onbegrijpelijk voor een onbetrokken postsorterende valsaard
tegenwoordig probeer ik haar schrijvende betrokkenheid
te evenaren, en stuur ik een sonnet bij elke gebeurtenis
het vermelden waard, gewoon om mijn liefde te tonen
de familie al dichtend te doordringen van haar lotsverbondenheid
de lijn is hier echter fijn tussen engagement en aanstelleritis
het is echter prachtig als ze je hiervoor met woorden belonen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten