Besluiteloos wachtte hij roerloos als een lantaarnpaal
in de nakende nacht
was hij dan te laat,
om haar zachte stem te horen
en de natte kus op zijn ontvankelijke wang
Hopelijk had ze hem niet nodig tijdens de broeierige nacht
besloot ze hem niet te veel storen
maar hij was aan haar gewend
en miste de ontluikende conversatie
Hij had de onverzettelijke tijd op nachtwacht gezet
als een vooruitgeschoven paard in een schaakwedstrijd
dat bokkensprongen maakt om de koning te schaken
Ze verdween langzaam uit zijn gedachten
hij overdacht de voorbije dag
een dag van kometen en planeten
een dag van vallende sterren
de zondige koperen ploert was van de partij
en zinderde nog na van zijn nachtwandeling
de muziek weerklonk in zijn geest
De zachte muziek overspoelde zijn melancholie
zij was gekwetst, en gekortwiekt
maar binnenkort zou ze terug vliegen
hij was er haast zeker van
Geen opmerkingen:
Een reactie posten