Het verslonden begin bepraat me tureluurs
als het ontbijt van een Tasmaanse duivel of Noorse veelvraat
ik kijk uit naar de oranje schijf
als was het Ramadan
en begon ik nu aan mijn lange vasten
Zachtjes trillend begin ik aan mijn eerste taak
het achteloze zetten van wat sterke koffie
ik wijt het aan de ontroering
aan de nostalgische melancholie,
onuitgeslapen, verslenst
stap ik in mijn loopschoenen
de tijd van conditieloopjes is al schaamteloos voorbij
maar mijn voetballersvoet met de gitaarteennagel
zit graag comfortabel opgesloten
in de glorie van weleer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten