Het bejubelde vers

Zacht zingt in hem het grote lied

het bejubelde vers

maar hij brengt het niet tot uiting

hij brengt het niet klaar

Zacht looft hij de bomen
het vergulde blad
de ademtocht die hem verder brengt
dan zijn eigen dorp

De zachte stap
die hem verwijdert
van zijn eigen kerker in het groen
de groene tuin met gele bloempjes
die parmantig de kop opsteken als de kont van een negerin

Fout woord, foute associatie,
ik laat het staan
geen schrik voor het zwarte gat, althans niet in tekst en beeld

Foute dichter, foute man,
waar blijven mijn bejubelde verzen,
waar blijft mijn applaus
ik zoek het op als een verdwaalde bedoeïen
in de onmetelijke woestijn
zonder jou kan ik niet leven,
met jou te leven is onmogelijk
niet leven is onmogelijk
zonder jou