"The greatest trick the devil ever pulled was convincing the world he didn't exist."
Verbal Kint (The usual suspects)
De dood,
de zachte vijand, de harde vijand, de onverslaanbare tegenstander
Is het paradijs niet enkel een utopie die is ontstaan van de intelligentia
die de arme verpauperde bevolking in de pas wouden doen lopen?
Is het een vrijplaats waar een zelfmoordterrorist 40 maagden vindt?
Een plaats van rijstpap met gouden lepeltjes?
De tuin van Eden?
Ik heb je al teveel meegemaakt,
als ik zo vrijpostig mag zijn je te personifiëren,
Charon, gids, veerman,
waar zijn de munten op mijn oogleden om je te betalen?
Gruwelijk monster, achterbakse troubadour,
venijnig serpent...
Ik nader mijn komst met nog een sigaar,
kan ik je overtuigen me nog even te laten staan
op het voetbalveld tussen de witte lijnen?
Of word ik naar de kant gehaald,
en terstond vervangen wegens ontoereikend spel,
word ik genadeloos afgebrand,
"Talent was niet aan hem besteed?"
Laat iemand nog een traan als ze mij niet meer vinden tussen,
de dromen van verwijderde vrienden en de brokstukken van het leven?
De meerkat richt haar staart op,
en stokstaart de omgeving,
volgt daar mijn volgende tegenstander
in het eindspel van mijn leven?
Ik verwacht je binnenkort,
in welke vorm dan ook,
je transformeert als een kameleon
die door de flikken wordt tegengehouden voor een drugscontrole...
Zacht fluister ik je naam,
nog even schud ik je van me af,
als de wielrenner die het ruime sop kiest,
maar achternagezeten wordt door een jagend peleton
in de waanzin van een massasprint.
Zal ik de eerste zijn die de meet overschrijdt
en dan juichend de handen in de lucht steekt
bij het hervinden van teerbeminde vrienden, familie en een lang vervlogen vader?
Word ik enkel geest,
laat ik het lamlendige lichaam achter me,
bereik ik het Nirvana of het Walhalla,
gezeten tussen de goden hervond hij zijn plaats
in de orde der dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten